Tereny dzisiejszego Ursusa zostały zurbanizowane bardzo późno niespełna 80 lat temu. Zapoczątkowała je budowa fabryki ZM „Ursus”; w latach 1924-28. W krótkim czasie wyrosło przy fabryce spore osiedle robotnicze. Przed wybuchem wojny w 1939 roku miało kilka tysięcy mieszkańców. Już w 1933 roku wybudowano w osiedlu szkołę powszechną. W jej drewnianym budynku tylko otynkowany pierwszy rok szkolny rozpoczęło 314 uczniów. Szybko też doczekał się Ursus szkoły średniej. W 1944 r., po upadku Powstania Warszawskiego, na terenie osiedla zamieszkała grupka nauczycieli posiadających uprawnienia do nauczania w szkołach średnich. Zaczęli oni pracę na tajnych kompletach. A oto jaki wpis, o początkach szkolnictwa średniego w Ursusie, pozostawił w kronice „Kruczka” w 1963 roku Stanisław Rutkowski: „W ostatnich miesiącach 1944 roku znalazłem się na terenie Ursusa, gdzie pod płaszczykiem kursów języka niemieckiego prowadziłem we własnym mieszkaniu ul. Sowińskiego 38 tajne kursy języka angielskiego i łacińskiego. W związku z tym w listopadzie 1944 r., z ramienia organizującego się w Ursusie tajnego gimnazjum i liceum, zgłosił się do mnie p. Pokrzywa i skontaktował mnie z p. dyr. Chmielem, który zaproponował mi współpracę z tajną szkołą przez siebie kierowaną. Z wielkim entuzjazmem przystąpiłem do współpracy włączając swoje grupy młodzieżowe do wspomnianego tajnego gimnazjum i w dalszym ciągu udzielając własnego mieszkania do prowadzenia lekcji”. Zaraz po przesunięciu się frontu niemieckorosyjskiego na zachód, 25 lutego 1945 r., utworzono Towarzystwo Przyjaciół Szkoły Średniej w Ursusie, a już miesiąc później 24 marca 1945 r. szkoła uzyskała zgodę władz na podjęcie działalności pod nazwą Koedukacyjne Gimnazjum i Liceum Ogólnokształcące. W październiku 1945 r. nazwę placówki zmieniono na Samorządowe Gimnazjum i Liceum Ogólnokształcące.

         Pierwszym dyrektorem szkoły był ceniony i zasłużony pedagog Józef Chmiel. Urodził się w 1886 roku w zaborze austriackim. W 1910 r. ukończył wydział filozoficznomatematyczny Uniwersytetu Jagiellońskiego. W okresie międzywojennym był dyrektorem szkół średnich w Lidzie, Łomży i Bielsku Podlaskim, gdzie zaskoczyła go wojna i gdzie został aresztowany przez NKWD. Do wybuchu wojny radzieckoniemieckiej w czerwcu 1941 r. przebywał w więzieniu w Łomży, w tym czasie jego rodzina została deportowana do Kazachstanu. W 1944 r., po upadku powstania, osiadł w Ursusie. W momencie otwarcia szkoła miała 157 uczniów i obejmowała 4 klasy gimnazjalne i jedną licealną. Zajęcia, do jesieni 1946 r., odbywały się w budynku szkoły powszechnej przy ul. Piłsudskiego (dziś Bohaterów Warszawy). Wszystkie lekcje prowadzono po południu i wieczorami jesienią i zimą , najczęściej przy świecach, gdyż ciągle wyłączano dopływ prądu.

         Pierwsi abiturienci szkoły zdawali egzamin dojrzałości w czerwcu 1946 roku. Przystąpiło do niego 11 uczniów z tajnych kompletów, przeważnie żołnierzy Polski Podziemnej. Ze sławnego batalionu „Miotła” byli to: Henryk Burny „Sęk”, Eugeniusz Baranowski „Bem” oraz łączniczka 21 letnia Wiesława Domin „Anna”, mimo młodego wieku już wdowa. Jej mąż Stanisław Domin „Boruta”, też z batalionu „Miotła”, zginął w Powstaniu Warszawskim. Natomiast dziewczęta: Maria Jackiewicz, Krystyna Markowska, Hanna Pakuła, Helena Rawska i Zofia Złotnicka wywodziły się z Wojskowej Służby Kobiet. Pozostałymi maturzystami byli: Zenon Gołda, Ksawera Bucholc i Jerzy Prokopowicz. Grono pedagogiczne stanowili w tamtym czasie: Józef Chmiel, Józef Biczyk, Aleksandra Janiszewska, Janina Kraczkiewicz, Antoni Małek, Zdzisław Libera, Janusz Lipnicki, Jadwiga Lindner, Edmund Pokrzywa, Stanisław Rutkowski, Maria Rybarzewska, Halina Sadowy, Leokadia Sztajenduchert, Stanisław Śliski i ks. prefekt Stanisław Zawitkowski. 24 listopada 1946 r., Samorządowe Gimnazjum i Liceum Ogólnokształcące zostało przeniesione do budynku przy ul Regulskiej 8 (dziś Regulska 22). Budynek był wówczas piętrowy z wysokim strychem. Na parterze był gabinet dyrektora i sekretariat, klasy na parterze i piętrze. Natomiast na strychu urządzono harcówkę. W tym czasie działały w szkole dwie drużyny: męska 55 Warszawska Drużyna Harcerska im. Gen. Władysława Sikorskiego oraz żeńska 41 Warszawska Drużyna Harcerska im. Emilii Plater. Drużynowym 55 WDH był Tadeusz Krassowski, a 41 WDH Danuta Trębska. Prężnie działające harcerstwo zostało niebawem zlikwidowane, gdy w 1949 r. rozpoczął się proces sowietyzacji życia w Polsce.

         W marcu 1949 r. zapadła decyzja o upaństwowieniu od nowego roku szkolnego Samorządowego Gimnazjum i Liceum Ogólnokształcącego. Kontynuowało ono teraz działalność jako Państwowa Szkoła Ogólnokształcąca Stopnia Licealnego. 1 września 1952 roku dyrektorem szkoły został Witold Westfal. Józef Chmiel, mimo osiągnięcia wieku emerytalnego, pracował w szkole aż do śmierci w listopadzie 1959 r.

         Budynek przy ul. Regulskiej, adaptowany na potrzeby szkolnictwa, nie najlepiej pełnił swoje funkcje. Na początku lat 50. powołano komitet budowy szkoły. Nowy gmach wzniesiono przy ul. Wawelskiej 7 (dzisiejsza ul. Sosnkowskiego 10), opodal powstającego dla pracowników fabryki „Ursus” osiedla mieszkaniowego ZOR .Autorem projektu szkoły był inż. W. Rydzik, a generalnym projektantem inż. T. Umiejewski. Prace pod wykopy rozpoczęto w listopadzie 1953 r., kamień węgielny wmurowano 31 marca 1954 r. Południową część budynku przeznaczoną dla Szkoły Podstawowej nr 3 oddano do użytku 28 września 1954 r. Natomiast północna została przekazana liceum 21 stycznia 1956 r., jego dyrektorem był, od 5 miesięcy, Janusz Marcinkowski. Funkcję swoją pełnił do 1960 r.

         W roku szkolnym 1956-57 liceum otrzymało numer. Jego nazwa brzmiała teraz Liceum Ogólnokształcące nr 56.

         Po burzliwych wydarzeniach październikowych 1956 r. i częściowej odwilży nastąpiło odrodzenie harcerstwa w szkołach. W liceum reaktywowaniem 55 WDH zajęli się Tadeusz Krassowski, Jan Kucharski, Janusz Komender i Olgierd Fietkiewicz, a 41 WDH Helena Mazurowa. W 1960 r. dyrektorem szkoły został Józef Koryczan. Ukończył on Wyższą Szkołę Pedagogiczną w Łodzi i wydział pedagogiczny na Uniwersytecie Warszawskim. Przed Ursusem był dyrektorem liceum w Grodzisku Mazowieckim. Uczył polskiego i historii, dyrektorował w szkole przez 16 lat.

         W 1963 r. komitet rodzicielski wystąpił z inicjatywą ufundowani szkole sztandaru i nadania jej imienia Leona Kruczkowskiego, zmarłego rok wcześniej pisarza, autora głośnych w tym czasie powieści „Kordian i cham”, „Pawie pióra” oraz sztuk teatralnych: „Niemcy”, „Pierwszy dzień wolności” i „Śmierć gubernatora”. Uroczystości odbyły się 6 kwietnia 1963 r. w Domu Kultury ZM „Ursus”. Wzięła w nich udział wdowa po pisarzu Jadwiga Kruczkowska wraz z synami. Przybyli też m. in.: wicepremier Stefan Ignar, wiceminister kultury i sztuki Kazimierz Rusinek, wiceminister oświaty Ferdynand Herok, prezes Związku Literatów Polskich Jarosiaw Iwaszkiewicz, gen. dywizji w stanie spoczynku Juliusz Rómmel, obrońca Warszawy we wrześniu 1939 roku. W części artystycznej wystąpił z koncertem Centralny Zespół Artystyczny Wojska Polskiego.

        W roku szkolnym 1962-63 rozpoczęła pracę w szkole nauczycielka geografii Ewa Hasslinger, pod której opieką rozwinęło się Koło Turystyczno Krajoznawcze, przekształcone z czasem w Szkolny Klub Krajoznawczo Turystyczny wchodzący w skład PTTK odział Ochota. Organizowała ona niezliczone wycieczki i obozy. Gdy w 1976 r. Ewa Hasslinger przeniosła się do Nowego Sącza opiekę nad klubem przejęła, rozpoczynająca pracę w liceum, Halina Lech, również nauczycielka geografii.W tym czasie duże sukcesy odnosiło koło dramatyczne prowadzone przez Krystynę Daab. Wystawiono wówczas m.in. sztukę Aleksandra Fredry „Damy i huzary”, którą zaprezentowano m.in. w Wojskowej Akademii Technicznej, sprawującej opiekę nad szkołą. Na 15. lecie Spółdzielni Pracy „Hydrochemia” z Ursusa, również opiekującej się liceum, szkolne kółko dramatyczne wystawiło komedię Fredry „Consiliom facultatis” przyjętą bardzo gorąco.

        Pisząc o dokonaniach z tamtego okresie należy wspomnieć o klubie małych form artystycznych „Hamlecik”;. Powstał on na przełomie 1973 i 74 roku, podczas zimowiska harcerskiego w Szarocinie prowadzonego przez Ewę Hasslinger, która do współpracy z młodzieżą harcerską zachęciła polonistkę Irenę Ogrodzką. Wystawiona tam jednoaktówka, parodia „Hamleta”, dała nazwę klubowi. Z czasem klub małych form artystycznych przekształcił się w Koło Artystyczne, kierowane prze Irenę Ogrodzką, a w jego dorobku znalazło się piękne widowisko wystawione w setną rocznicę śmierci Cypriana Kamila Norwida. Osiągnięciem Koła Artystycznego było też widowisko „Ziemia ojczysta, ziemio jasna” oparte m.in. na poezji Broniewskiego, Tuwima i Lechonia.

         Rok szkolny 1964-65 przynosi istotną zmianę w organizacji pracy w szkole. Zostaje wprowadzony system klasopracowni. Natomiast rok 196970 był rokiem bez matur. Wynikało to z reformy szkolnictwa tj. wprowadzenia 8. letniej szkoły podstawowej. W 1972 roku patronat nad liceum objął Zakład Podwozi w fabryce „Ursus”. Lata siedemdziesiąte przynoszą dynamiczny rozwój harcerstwa w szkole. Szczep harcerski, który powołany został przy liceum w 1965 r. liczył wówczas 4 drużyny: znaną już 55 WDH i 41 WDH oraz 90 WDH i 113 WDH. Drużyny miały łącznie 200 osób. Prowadzono na szeroką skałę szkolenie harcerskie i instruktorskie. Otworzono młodzieżowy krąg instruktorów. Nastąpił rozwój turystyki harcerskiej, organizowano obozy wędrowne, spływy kajakowe, rajdy piesze i rowerowe. W 1974 r. powstała harcówka, a w rok później Harcerski Klub Turystyczny ” Bąbel” prowadzony przez Zdzisława Izydorczyka.

         31 grudnia 1977 r., w okresie największego rozkwitu, zakończyła się samodzielna działalność hufca Ursus. Szczepy harcerskie przyłączono do hufca ZHP Warszawa Ochota. Zmiany organizacyjne, spowodowane włączeniem Ursusa do Warszawy, osłabiły aktywność harcerstwa i doprowadziły do prawie całkowitego zaniku jego działalności w liceum. Sytuacja uległa pewnej poprawie, gdy w październiku 1981 r. powołano hufiec ZHP Warszawa Ursus im. Mieczysława Bema. W jego szeregach wznowiły działalność drużyny starszo harcerskie. Jakiś czas działały 55 WDH i 41 WDH. Niestety, w połowie lat 80. harcerstwo obumarło.

         W 1976 r. zakończył pracę w szkole Józef Koryczan. Nowym dyrektorem liceum został Kazimierz Orchowski, nauczyciel matematyki, w latach 1967-76 dyrektor liceum w Płońsku. „Kruczkiem” kierował do 1985 r. Potem, jeszcze przez kilkanaście lat, uczył w szkole matematyki. Kolejnym dyrektorem, przez jeden rok szkolny, był Stanisław Lesiak.

         Od 1986 r. funkcję dyrektora liceum pełni Jolanta Purzycka. Jest ona pierwszym dyrektorem, absolwentem szkoły. Do liceum uczęszczała w latach 1960-64. Następnie ukończyła chemię na Uniwersytecie Warszawskim. W latach 1971-1980 uczyła w Liceum Ogólnokształcącym im. Tomasza Zana w Pruszkowie. Pracę w „Kruczku” podjęła w 1981 roku.

         Lata 90. w historii szkoły charakteryzują się ustabilizowanym, wysokim poziomem nauczania. Potwierdza to prowadzony od lat przez tygodnik „Perspektywy” ranking liceów warszawskich. Brane są w nim pod uwagę dwa kryteria: sukcesy uczniów w ogólnopolskich olimpiadach przedmiotowych oraz sukcesy w ubieganiu się o przyjęcie maturzystów na studia w renomowanych stołecznych uczelniach jak Uniwersytet Warszawski, Politechnika Warszawska czy Szkoła Główna Handlowa. W rankingu klasyfikowanych jest 100 liceów, choć jest ich więcej. „Kruczek” plasuje się zawsze blisko środka. W 1995 r. był na 42 miejscu, w 1996 r. – 36, w 1997 r. – 58, w 1998 r. – 43, w 1999 r. – 58, w 2000 r. – 36, w 2001 r. – 36, w 2002 r. – 44 i w 2003 r. – 38

         Z roku na rok poprawia się baza szkolna. W liceum są pracownie: chemiczna całkowicie zmodernizowana, fizyczna, biologiczna, geograficzna, języków obcych (angielskiego, francuskiego, niemieckiego, rosyjskiego). Pracownia intemetowa ma 15 komputerów połączonych w sieć ze stałym łączem do internetu. W szkolnej bibliotece znajduje się 15 tys. książek. Liceum ma salę gimnastyczną i boisko szkolne.

        W 2007r. decyzją Rady Dzielnicy Ursus Liceum zmienia swoja siedzibę z ulicy Sosnkowkiego na ulicę Dzieci Warszawy 42. Jednocześnie następuje zmiana Dyrektora szkoły. Dyrektorem zostaje mgr inż. Zdzisław Woźny nauczyciel fizyki i informatyki. Absolwent Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Radomiu i Uniwersytetu Warszawskiego – studia podyplomowe.

         W latach 1944 – 2007 szkołę opuściło 5578 absolwentów. Do dalszego życia przygotowali ich m.in.: Maria Rybarzewska (1945-1967, j. polski), Irena Całczyńska (1947-1954, historia), Otton Werner (1947-1967, łacina), Krystyna Masewicz (1952-1992, chemia),Irena Wycech – Barszczewska (1952-1982, j. polski), Jadwiga Michalska (1953-1984, wychowanie fizyczne), Barbara Leśkiewicz – Radzka (1954-1977,fizyka), Kazimierz Petkiewicz (1955-1970, wychowanie fizyczne), Zofia Klepacka (1956 – 1971, rysunki, zajęcia techniczne), Władysława Dziwołowicz (1957-1978, historia, propedeutyka), Irena Kopytowska (1957-1972, historia), Władysław Czernek (1958-1965, j. angielski),Henryk Szmulik (1958-1977, biologia), Eleonora Skrzydłowska (1958-1985, j. rosyjski), Daniela Madejska (1961-1978, biologia, chemia, geografia), Genowefa Ślusarska (1961-1992, matematyka), Ewa Hasslinger (1962-1976, geografia), Maria Geras (1964-1985, matematyka), Barbara Marcinkowska – Wełna ( 1965-2001, j. polski), Teresa Sieklucka (1966-1997, j. angielski), Irena Ogrodzka (1971-1991, j. polski), Janina Krajewska (1973-1981, chemia), Maria Rogińska (1974-1982, j. angielski), Janina Skowrońska (1974-1985, biologia), Halina Lech (1977-2005, geografia), Maria Witan (1982-1998; 2003-2005, j. polski; z-ca dyrektora 1986-1998), ks. Paweł Dudziński (2002- 2005, religia), Aneta Jarosińska (2003-2004, geografia), Elżbieta Więciorek (2003-2004, j. niemiecki), Ewa Małek (2003-2004, j. niemiecki), Aldona Kalińska (2003-2004, matematyka), Rafał Krzemień ( 2003-2004, historia), s. Ewa Barłowska (2003-2007, religia), Wiesława Buczyńska (2003-2007, podst. przedsiębiorczości), Paweł Nowatkiewicz (2004-2005, historia), ks. Jarosław Januszkiewicz (2005 – 2006, religia), Barbara Walczak (2005-2006, j. niemiecki), Marek Ołubek (1992 – 2007, chemia) Hanna Wasilewska-Epa (1981-2007, j. angielski), Jolanta Purzycka (1981-2007, chemia; z-ca dyrektora 1984-1986; dyrektor szkoły 1986-2007), Krystyna Jaktorska (1972-2007, matematyka; z-ca dyrektora 1998-2007), ks. Krzysztof Stosur (2006-2007, religia), ks. Michał Chutkowski (2007-2008, religia), Beata Janowska (2007-2008, podstawy przedsiębiorczości), Mirosława Letachowicz ( – 2008, język angielski), Maria Sudoł (2006 – 2008, chemia), a także nauczyciele uczący – ich indeks zamieszczamy na stronie Kadra.